Nergisler gidecek yer bulamadığında -aynı yürek burkan bir, o birtek kelime gibi- koparılmış onu besleyen damarlarından beklerken saf beyazlığını kaybedip sararıp solmayı..işte bu zamana kadar bende sararıp solmayı bekledim tek başıma. Her yanım rengarenkti kimi zaman, kimi zamanda bir tek ufuk çizgisine bakan gözlerim.
Umutsuz olmadım hiçbir zaman, ama korkuyordum, sende sararıp solacaksında diye; senin hepsinden herşeyden güzel kokunu derin derin bir daha içime çekemiyeceğimm diye, ufuk çizgisini -yer ile göğü- birbirine bağlayacak upuzun saçların olmayacak diye, ne de bembeyaz gülümseyişinle bir daha içime huzur dolmayacak diye korkarım bahar yüzlü prenses.
Mevsimler değişse bile, gün geceye tutsak olsa bile herşeyi sende güzel bildim ve bunu böyle hatırlıyacağım ve sözümdür ki asla unutmayacağım.
Posted via Blogaway
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder