İçimde bir sıkıntı,
Dünde kalmış da yarına yetişmeye çalışır gibi.
En derinlerde bir uğursuz sessizlik çöreklenmiş,
Ses çıkarsam tek korkum dermansız kalırım diyeymiş..

Ağlayasım vardı herkese herşeye,
Gözyaşlarımda sessizce akıp gittiler,
O zaman ki son kıvılcımı tükettim.


Artık gece sardı beni koyu karanlığına.
Beni kurtacak şafak sökmedikçe birgün,
Ben de kapattım gözlerimi.


Farkettim ki yüreğim ağlamaya başlayalı çok olmuş,
Sokuldum usulca yanına, katışdım göz pınarlarına...
5.1.14