Sen kuzey yıdızının parıltısı.
Gözüme ilk ışık düştüğünde,
Aklıma ilk düşen sensin,
Toroslar kırmızıya boyandığında ilk merhabamı duyan sensin.
Dağların arkasına saklandığında kızıl güneş,
Cennet yüzlü güzel mehtabı seyre çıkmaz mı?
Ilık esen rüzgar gülüsemeni bülbüllere fısıldadığında,
Gecenin koynunda huzur bulunmaz mı?
Zülfikarı bilenlerdenim, yaradılanları sevenlerdenim,
Yaradan ın sende özendiğini bilenlerdenim.
Kirpiği kaşına değen güzel,
Ceylan gözlerine kurban olanlardanım...
Güneşin, her daim o bulutların ardından parlayacağını bildiğim gibi, senin bir yerlerde gülümsediği bilmekte benim yaşama sevincim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder