(BEN & BEN & ÖLÜM)

Kendimle konuşuyorum sık sık. Bu konuşmalardan sonra, bazen rahatlıyorum bazen geriliyorum bazen korkuyorum bazen de boşluğa dalıyorum. Geçen yine konuştum kendi kendime
-ölüm nedir??? dedim
* Cevap veremedim önce daldım odamdaki pencereden dışarıya. Ailemi sevgilimi ve arkadaşlarımı düşündüm. Sonra tekrar sordum kendime.
-ölüm nedir???
*cevabı kendi kendime iç cekerek verdim.
___yaşamaktan sıkılmaktır. zevklerden vazgeçmektir. Sevdiklerimden ailemden arkadaşlarımdan vazgeçmektir. Dahası duygulardan kurtulmaktır.
-ölümü seçmek istermisin??? dedim
*Kendime , kendi kendime soru sorup cevaplarken buldum bir anda. Devam ettim kendimle olan bu sohbete sonra.
 ___"Neden olmasın....." dedim ilk başta
sonra
___hic acı cekmemek ölümse eğer ölmek isterim. Ama mutluluk duygusunu kaybetmek istemiyorum sevilmenin verdiği duguyu kaybetmek istemiyorum değer verdiğim insanların beni sevdiğinde tatdığım duyguyu kaybetmek istemiyorum. gülmeyi seviyorum.. beni güldüren insanları seviyorum bana değer veren insanlarıda seviyorum . Sevmek sevilmek büyük bir duygu ise ve ölmek duygulardan kurtulmak ise ölmek istemiyorum.
*kendi kendime ölmek istemediğime karar verdim ve güldüm...
kendimi rahatlattım birilerinin beni sevdiğini düşündüm ve onları sevdim. "belki sevmiyorlardır .. ama olsun ben onları yine de seviyorum" dedim.

sonuç
insanlar bazen acı ceker o kadar çok acı cekerki ölmek isterler. Ama yanlarında değerli olduğunu ve mutluluğu hissettiren insanlar varsa  .....
yarını görebilmek ve ne istediğini bilmek sorun .
herşeye rağmen yinede" ölümün olduğu yerde daha ciddi ne olabilirki" sayın okuyan ....